QOS برای نرم‌افزار
یادمه سالهای ۸۳و ۸۴ توی هنرستان با کامپیوترهای قدیمی که از سالها قبل توی هنرستان به میراٍ مونده بود و حسابی داغون بودن کا می‌کردیم. عموما p3 بودن و تعدادی هم p4 صفحه نمایش که نگو تلوزیون سیاه و سفید. تازه با همون کلی ذوق می‌کردیم. Qbasic رو روشون اجرا می‌کردیم و از کامپایل کدها لذت می‌بردیم. البته همش قفل می‌کردن یا یکی‌در‌میون خراب بودن.
و اما حالا و با گذشت چند سالی و دوران لیسانس در دانشگاه با کامپیوترهای قدرتمند کنونی وضع به گونه‌ای دیگر هست
اون موقع ویندوز ۲۰۰ و xp بود و یه رم ۲۵۶ براش کافی بود و حالا ویندوز۷ اگه رو کمتر از ۵۱۲باشه اصلا مرحله نصب رو ادامه نمیده. یعنی به موازات پیشرفت سخت افزار ، نرم افزارهای جذاب دیگه‌ای میان و دوباره همون بحث با یه دست دو تا هندوانه برداشتن. همیشه روی سیستمهای ما داره نرم‌افزارهایی نصب و اجرا میشه که خود به خود نیاز به سخت‌افزاری بیش از این نیاز هست.مثلا امروز درس سیستم عامل شبکه داشتیم و روی کامپیوتری که ۴گیگ رم و cpu چندهسته‌ای قوی هر ۵دقیقه قفل می‌کرد و باید منتظر بودی تا دوباره راه بیفته.
درسته ابزار جدید، امکانات جدید داره ولی آیا همه به این امکانات نیاز دارن؟ آیا حتما باید برای همه این امکانات نصب بشه. کاربری که فتوشاپ نصب میکنه آیا به تمام اون منوها و ابزارهای الحاقی نیاز داره؟ جواب منفی هست. چون افزار خیلی زیادی فقط با جنبه‌های خاصی از نرم‌افزار کار دارن و این نرم‌افزار برای برآورده سازی تمام نیازها همه جوانب رو در نظر گرفته و مدام در حال بروز شدن هست.
ولی چه خوب میشد در بحث مهندسی نرم‌افزار میزان بزرگیو قدرت هر نرم‌افزار وابسته به میزان تقاضا بود. همون بحثqos شبکه. شاید رایانش ابری بتونه این مشکل رو برطرف کنه. یعنی هر کاربری وابسته به حوزه کاری خودش همون قسمت از نرم‌افزار رو دریافت و استفاده کنه.
